piątek, 21 czerwca 2013

Prezentacje: Karol Nienartowicz - malarstwo



Skandalizujący dramat „Hedda Gabler” mógł zostać odczytany przez pierwszych czytelników jeszcze w drugiej połowie 1890 roku. Pojawienie się tekstu z pewnością wzbudziło zamieszanie na rynku wydawniczym. Warta szczególnego odnotowania była „niezdrowa fascynacja” jego autora, Henryka Ibsena zainteresowanego kształtującą się wówczas XIX-wieczną embriologią. Ibsen śledził postępy w badaniach mikroskopowych nad wczesnymi zarodkami i usiłował odnajdować podobieństwa między dojrzewaniem embrionów zwierzęcych (zwłaszcza: rybich i ptasich) a rozwojem choroby psychicznej u dorosłego osobnika ludzkiego. Finał dramatu „Hedda Gabler”? Kochanek kobiety o imieniu Eilert usiłuje popełnić spektakularne samobójstwo w myśl dekadenckiego ennui, ale wyślizgujący się z jego ręki pistolet wypala za późno, rozrywając krocze. Wstrząśnięta Hedda decyduje się naprawić makabryczny błąd – pozbawia siebie życia we własnym domu, w sali z fortepianem, i pąkami kwiatów rozsypanymi wokół kanapy. Opozycję między Heddą a Eilertem, śmiercią kulturową oraz śmiercią biologiczną 85 lat później uwypuklił Pier Paolo Pasolini w legendarnym „Salò”. Uzmysłówmy sobie: od „Uni-Ferkelei”, najważniejszego pokazu akcjonistów wiedeńskich z 7 czerwca 1968 roku do momentu premiery „Salò” z 22 listopada 1975 minęło zaledwie siedem lat. Czas końca „ery Prometeusza” i narodzin „ery Erosa” – jak zapisała w jednym ze swoich studiów o tym okresie Maria Janion.

Jak wyodrębnić z malarstwa Karola Nienartowicza stronę Eilerta, a jak – stronę Heddy? Niewątpliwie ta druga pozostaje zaledwie odcieniem, nieważną metryką, fantomem. „Heddyzm” nie ma w tym dziele autonomicznej racji bytu. Nienartowicz w obrazach takich, jak „Autorportret Interletalny” ogłasza dla ideału śmierci kulturowej nadejście zmierzchu. Giniemy bowiem jak Eilert – z rozerwanym kroczem i „tak kończy się świat, nie hukiem, lecz skomleniem” (T.S. Eliot). Ale Nienartowiczowi nie chodzi wyłącznie o wypowiedzenie opowieści o ostatniej, biologicznej pieśni człowieka, lecz także – opowieści o pieśni pierwszej. Jeśli miałbym wyróżniać jakąkolwiek obsesję tematyczną malarza, tworzyłby ją motyw niemożności przejścia, antytranscendencji. Wyrażany w tematach narodzin i śmierci, zwłaszcza w temacie porodu i obrazie miazgi porodowej (por. „Autoportret z Synem”). Jeśli stronę Eilerta uznać za sferę antyreligijności, stronę Heddy zaś – za ekspresję doświadczeń religijnych, Nienartowicz zwracać się będzie przeciwko mitowi betlejemskiemu. „Autoportret z Synem” jawi się przecież jako ostentacyjna trawestacja inicjalnych fraz Ewangelii św. Jana: „a słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami”. Rozwińmy ten cytat szerzej: „i widzieliśmy chwałę, chwałę jako Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1, 14). 


Karol Samsel



Dobry Pasterz
Olej na płótnie, 120x150cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Jest Syn
Olej na płótnie, 130x140cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Poranne widzenie
Olej na płótnie, 160x130cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Autoportret Interletarny
Olej na płótnie, 120x150cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Niefortunne kuszenie
Olej na płótnie, 160x120cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Autoportret z synem
Olej na płótnie,150x120cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Ukrzyżowanie + Łotry
Olej na płótnie. 15 części, całość 530x300cm; 2012
© Karol Nienartowicz

Ołtarz
Olej na płótnie, całość o rozmiarze 215x370cm; 2012
© Karol Nienartowicz

Bez tytułu
Olej na płótnie, 120x150cm; 2013
© Karol Nienartowicz

U bram raju
Olej na płótnie, 110x150cm; 2013
© Karol Nienartowicz

Bez tytułu
Olej na płótnie, 150x130cm; 2013
© Karol Nienartowicz

Kołysanka Mizoandryczna
Olej na płótnie, 120x150cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Obojętnie
Olej na płótnie, 130x150cm; 2010
© Karol Nienartowicz

Ołtarz
Olej na płótnie, 5 części, wielkość całości 190x300cm; 2012
© Karol Nienartowicz

Wigilia
Olej na płótnie, 100x130cm; 2008
© Karol Nienartowicz

Autoportret urodzinowy
Olej na płótnie, 120x150cm; 2010
© Karol Nienartowicz



Karol Nienartowicz, urodzony w 1985 roku. Absolwent Liceum Plastycznego w Jeleniej Górze (dyplom z wyróżnieniem w 2005r.), absolwent Wydziału Malarstwa Uniwersytetu Zielonogórskiego (dyplom z wyróżnieniem w roku 2010). Od 2000 roku zajmuje się malarstwem i rysunkiem.

2003 – Indywidualna wystawa malarstwa „Otwarte ramiona lasu”, MDK Muflon w Jeleniej Górze
2005 – Indywidualna wystawa malarstwa „Mistrz i uczeń”, Dolnośląski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Jeleniej Górze.
2004 – Zbiorowa wystawa poplenerowa „12 pleneru dla najzdolniejszych uczniów klas starszych liceów plastycznych”, Kazimierz Biskupi i Warszawa.
2009 – Indywidualna wystawa malarstwa i rysunku "Gdy cię dotykam płoniesz", Galeria Twórców Galera, Zielona Góra.
2009 – Wystawa zbiorowa prac studentów ISP UZ „Mozaika”, Teatr Lubuski, Zielona Góra.
2009 – Indywidualna wystawa malarstwa, Klub Myśli Twórczej „Lamus”, Gorzów Wielkopolski.
2009 – Indywidualna wystawa malarstwa, hall Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra.
2010 – Indywidualna wystawa malarstwa „Wyznania Mizogina”, Galeria PWW, Zielona Góra
2010 – Obrona i ekspozycja dyplomu „One i ja”, pracownie artystyczne Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra.
2010 – PROMOCJE 2010. Galeria Sztuki w Legnicy. Zbiorowa wystawa pokonkursowa.
2011 – PROMOCJE 2010. Muzeum Archeologiczno – Historyczne w Głogowie
2011 – 11. Ogólnopolski Przegląd Sztuki Współczesnej FORMA 2011.
2012 – Wystawa zbiorowa w ramach projektu „Social-Art” Jakuba Podlodowskiego, Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, Kraków.
2012 – Znaki Czasu Zapisy o Przestrzeni, BWA, Jelenia Góra.