Peryferią jest sam parergon, którym wielki filozof ponowoczesności, Jacques Derrida, określił ramę obrazu malarskiego. Parergon, czyli podziemie, margines, zbiór dzieł ubocznych, uzupełnień, które – wzięte razem – okazują się ważyć więcej niż dzieła główne, fundatorskie, tworzące zazwyczaj rodzaj ars prima. Wartością wspólną dla wszystkich dzieł prezentowanych w „PARERGONIE: Peryferiach Sztuki” będzie dążenie ich twórców do osiągnięcia swoistej, emocjonalnej transgresji, usilne poszukiwanie przez nich nad-przeżycia, ekspresyjny autentyzm, gorączka tworzenia, wydobywanie fasad spod ruin, wreszcie: wznoszenie dzieła własnego niczym zadziwiającej, piekielnej konstrukcji. Architektury kości i krwi.
Interesują nas wszystkie przestrzenie twórcze, zwłaszcza: malarstwo, fotografia, literatura i muzyka. Pociągają ekfrazy podporządkowane imperatywowi ekspresji. Stronę wzbogacą również artykuły z dziedzin sztuk pięknych, analizujące współczesne problemy twórczości i recepcji. „PARERGON: Peryferia Sztuki” serdecznie zaprasza do współpracy twórców i artystów. Także rama ma swoją religię.
Redakcja